Καλο-κακο, ασχημο-ομορφο, μερα-νυχτα, ζωη-θανατος, χαρα-λυπη, κλαμα-γελιο....ολα στη ζωη εχουν το αντιθετο εκεινο κομματι που το συμπληρωνει και δινει αξια σε εκεινες τις δυο λεξεις....Pepito-....? Pepito-.....? Μπααα...Μπορει πιο μετα. Αξιζε να δοκιμασω τουλαχιστον!!
Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2006
Αχ ζωη μου που σε ειχα καποτε! :P
Και αφου πηρε την αποφαση που ποναγε, αφου ειπε πως παει πια, τελος ο πονος, τελος οι σκεψεις οι ασχημες τοτε ηρθε αυτο που περιμενε.....

και ξαναμπηκε σε κεινο τον κοσμο που για πολλους μηνες καποτε του εδινε τα παντα....εκτος απο ενα.....

ισως τωρα ομως...να του τα δωσει ολα.

Τελικα ειχες δικιο καλη μου φιλη! Οταν βαζεις το τελος μεσα σου, τοτε η ζωη σου ανοιγει τη πορτα!

Σε ευχαριστω!
 
posted by Pepito at 1:56 π.μ. | Permalink | 0 comments
Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2006
2007 =??????
Ειναι τοσο ασχημο και τρελο να βλεπεις στις πιο δυσκολες στιγμες ποιος ειναι φιλος σου και ποιος οχι. Αυτον που δε θα περιμενες ποτε να απαντησει στο τηλεφωνημα σου και να σου πει ναι ερχομαι για βολτα! και αυτος που ειναι κολλητος σου εδω και καιρο να σου λεει οτι δεν εχει ορεξη.

Νεα χρονια ερχεται και πραγματα αναθεωρουνται στη ζωη των ανθρωπων. Οτι εγινε, ξεχνιεται. Οτι ειπωθηκε, ειναι περασμενο. Οτι ονειρο εγινε, οτι ιδεα κατεβηκε στο μυαλο μπαινει στο ψυγειο. Ισως και στα σκουπιδια. Ο καιρος θα δειξει. Για τωρα..το ψυγειο ειναι καλη επιλογη. Αλλα ποτε δε ξερεις.

Ειναι τοσο δυσκολο να αποκολληθεις απο μια κατασταση. Που ζουσες πολυ καιρο . Ειναι δυσκολο να αλλαξεις τη ζωη σου διοτι ολοι αλλαξαν γυρω σου. Ειναι δυσκολο να πεισεις τον εαυτο σου να μην σκεφτεται. Να μην νιωθει.

Οι δοκιμασια μαλλον τωρα αρχιζει. Δεν εχει τελειωσει ακομα. Δεν εχει φτασει καν στη μεση. Αλλα μια τετοια δοκιμασια πρεπει να τελειωσει. Γρηγορα. Οχι αργα. Να φτασει στο τελος της και να σηκωθεις παλι στα ποδια σου. Να γινεις εγωιστης. Για σενα. Να συνεχισεις με αυτο το δωρο που εχεις! Τον χαρακτηρα που ολοι και ολες λενε τα καλυτερα! Τις ιδεες, τα θελω, τα ονειρα που πολλοι επειδη δε τα εχουν στη ζωη τους τουλαχιστον σε ακουνε για να τους τα πεις εσυ. Σε ποια τελικα θα τα δωσεις παλι καποτε....αυτο θα δειξει. Ενα ειναι σιγουρο. Οτι οπως λενε τριτοι εξωτερικοι παραγοντες, θα ειναι δωρα που δε δινονται απο τον καθεναν στον καθεναν.

2007.............τι επιφυλασσει? Οτι και να επιφυλασσει, στα αρχιδια μου. Τον δρομο μου θα τον βρω. Δεν χρειαζεται κανεις κανεναν για να βρει τον δρομο του. ΘΑ τον βρει αργα η γρηγορα.


Και πιστεψτε με......ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ .
 
posted by Pepito at 5:31 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Και ξαφνικα....πεσιμο.
Και ξαφνικα μεσα στον πονο των γιορτων την ειδε οπως δεν την ειχε ξαναδει ποτε στη ζωη του.
Να τον κοιταει σαν να τον φοβοταν. Σαν να τον μισουσε για αυτο που ζουσε.Σαν να κοιταζε καποιον που της πηρε οτι πιο αγαπημενο ειχε ποτε στη ζωη της....

Τα ματια της...εκεινα της τρελας. Το κλαμα...να γινεται θυμος. Η φωνη να γινεται ουρλιαχτο. Τα χερια..να γινονται οπλα.

Και εκει που καθοταν μεσα στο αμαξι, εκεινη τη στιγμη που ειδε αυτο το θεαμα, που ηλπιζε ποτε να μη το δει.........

επεσε απο τον γκρεμο....
 
posted by Pepito at 5:13 π.μ. | Permalink | 0 comments
Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2006
Time goes by...
Πριν λιγες μερες πηγα με φιλους να δω το Deja Vu στο σινεμα. Κατα τη διαρκεια του διαλλειμματος ενας φιλος μου αρχισε μια συζητηση στην οποια εκτος οτι ηταν και πολυ αποτομος, δεν αλλαζε και γνωμη για τιποτα. Ακομα και οταν το ιδιο το εργο, βεβαια θ αμου πειτε ειναι εργο σιγα, του απεδειξε κααααπως τη θεωρια μου. Θα ηθελα να την εκφρασω σημερα σε αυτο το ποστ και ισως καποιος αρκετα τολμηρος να μου απαντησει, να πει τη γνωμη του, ισως να μου αλλαξει εμενα τη γνωμη μου.
Λοιπον, η ταινια για οσους δεν την εχουν δει εχει να κανει με τον χρονο. Πως μπορεις να ταξιδεψεις στο χρονο, να αλλαξεις γεγονοτα. Ολοι θα το εχουνε σκεφτει καποτε. Αλλα τι θα γινοταν αν μπορουσε να γινει? Τι θα εκανε ο καθενας μας? Θα το χρισημοποιουσε για τον εαυτο του? Την ανθρωποτητα?
Ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη λοιπον. Ειμαι ανθρωπος που το διαβασμα δεν ειναι το ατου του. Δε μου αρεσε ποτε. Αλλα παντα μου αρεσε να συζηταω. να καθομαι και να ακουω με τις ωρες κατι που να με ενδιαφερει. Επισης διαβαζω μονο οτι μου κινησει τι περιεργεια. Μαλλον για αυτο να μη μου αρεσε το σχολειο! :Ρ

Ετσι λοιπον μετα απο πολλες συζητησεις, για να μπαινουμε παλι στο θεμα, με μεγαλους ανθρωπους μεγαλης μορφωσης, κατεληξα στο συμπερασμα οτι:

Ο χρονος ειναι ενα σημειο. ΠΟλλοι λενε οτι ειναι μια γραμμη. μια ευθεια γραμμη που η αρχη της ειναι το παρελθον, εκει που ειμαστε, το παρον και εκει που τελειωνει το μελλον..
βεβαια δεν τελειωνει ποτε. Αλλα καταλαβαινετε τι εννοω.
Αλλα τελικα ειναι ενα σημειο. Το παρον, το παρελθον, το μελλον ειναι το ιδιο. Η ιδια χρονικη στιγμη. Σκεφτειτε το, για εμας το τωρα ειναι παρον. Για εμας ομως χτες αυτο ηταν μελλον. Και τωρα το τελευταιο λεπτο ειναι παρελθον! Το μονο που αλλαζει λοιπον δεν ειναι ο χρονος, αλλα εμεις. Το οπτικο μας πεδιο δηλαδη. Αναλογα απο ποια οπτικη γωνια το βλεπουμε ετσι καθοριζουμε και τον χρονο. Ενα αλλο παραδειγμα το οποιο επιβεβαιωνει αυτο που ειπα ειναι το εξης πειραμα που ισως να το γνωριζετε.

Πριν καποιες δεκαετιες, οταν πρωτοβγηκε το Κονκορντ, το πρωτο υπερηχητικο αεροπλανο ποτε στην ιστορια, κανανε ενα τεστ. Μια απο τις θεωριες που εβγαλε ο Αινσταιν ηταν οτι αν καποιος μπορεσει να ταξιδεψει με ταχυτητα ιση και μεγαλυτερη απο αυτη του φωτος μπορει να παει οπουδηποτε στο χρονο. Μπορει δηλαδη να ταξιδεψει με τετοια ταχυτητα που να μεταφερθει στο χρονο. Κατι τετοιο στην αρχη ειπανε οτι γινεται μονο προς τα μπροστα, αλλα συντομα ειπανε οτι μπορει να γινει και ταξιδι στο παρελθον. Βεβαια κατι τετοιο ειναι μονο θεωρια διοτι η επιστημη , η μαλλον φυσικη λεει οτι το σωμα δε μπορει να ταξιδεψει με τετοια ταχυτητα γιατι τα μορια τα οποια αποτελουν το ανθρωπινο σωμα η θα καταστραφουν στην πορεια η οταν μεταφερθουν να μεταφερθουν σε μια παραλογη και περιεργη θεση. Βλ. πειραμα της Φιλαδελφειας ( το οποιο εγχει σχεση με τον χρονο και τις διαστασεις).

Ετσι λοιπον, βαλανε στο κονκορντ ενα ρολοι και ενα ρολοι στη γη. Ιδια ωρα, ιδιο ρολοι, ιδιες συνθηκες, μονο που το κονκορντ θα ταξιδευε με ταχυτητα ιση με του ηχου. Οχι η ταζυτητα που χρειαζεται για να πας μπροστα αλλα τουλαχιστον μεγαλυτερη απο τη δικια μας.

Το αποτελεσμα για να μη σας τα πολυλογω ηταν το ρολοι του κονκορντ μετα απο πολλες ωρες πτησης εδειξε οτι πηγαινε 3-4 δευτερα πιο μπροστα. Κατι αναλογο λοιπον, αν βεβαια τη βαλετε αυτη τη ταχυτητα εις πενταπλουν και βαλε, μπορει να γινει και με το ταξιδι στο χρονο.

Ενα αλλο πραγμα το οποιο πρεπει να πω ειναι αυτο με τις διαστασεις. Ειναι γνωστο οτι υπαρχουν 4 διαστασεις. Μεχρι τωρα! Τωρα προσπαθουν να βγαλουν και την πεμπτη...μη ρωτατε πως! Οταν μαθω θα το δημοσιευσω! Οι διαστασεις ειναι κατι που το ζουμε και εμεις. Μπορουμε να το δουμε και εμεις εννοοω. Η τηλεοραση....τρισδιαστατη....η φωτογραφια, μια ζωγραφια, δυσδιαστατη. Για εμας ο χρονος ειναι διαφορετικος απο αυτος των αλλων διαστασεων. Για εμας το παρελθον ειναι για καποιους το μελλον. Πολλοι λενε οτι ζουμε κιολας σε αυτες τις διαστασεις. Και το πιστευω και εγω. Κατι το οποιο το αποδεικνυει και αυτο, το γεγονος οτι δηλαδη ο χρονος ειναι σχετικος, οτι υπαρχει συνδεση μεταξυ των διαστασεων, οτι δεχομαστε ερεθισματα απο αλλες διαστασεις οπως και εμεις εππηρεαζουμε τις αλλες ειναι τα λεγομενα deja vu. Πολλοι λενε οτι οι φυλακες αγγελοι μας ( υπαρχουν και το πιστευω και αυτο αλλα σε αλλο μπλογκ συντομα!!) ειναι αυτοι που οταν κοιμομαστε μερικες φορες μας δειχνουν εικονες του μελλοντος και μας προειδοποιουν. Βεβαια οταν ξυπνησουμε και μεχρι να γινει αυτο που ειδαμε δε το θυμομαστε καθολου αλλα οταν γινει τελικα ξυπναμε και λεμε ωχ, ντεζα βου!

Ειναι ομως οι αγγελοι? Δε το νομιζω. Οι φυλακες αγγελοι μας ναι, εχουν μια ταση μερικες φορες να προσπαθουν να επικοινωνουν μαζι μας λεγοντας μας με το τροπο τους να προσεξουμε. Ειναι πολυ δυσκολο και προσωπικα, γινεται μονο σε πολυ ασχημες στιγμες, οταν καποιος ειναι πολυ δεκτικος σε αυτα τα ηλεκτρομαγνητικα κυματα. Μπορω να σας μιλησω για το πως σε προειδοποιοουν, πως μπορεις να ερμηνευσεις τη καθε αυτη στιγμη , και πως μπορεις να εισαι πιο δεκτικος σε αυτου του ειδους τις "συμβουλες"! Σε αλλο ποστ ομως! :Ρ

Τα μηνυματα που περνουμε ως ντεζα βου ειναι στιγμες που ζησαμε ηδη. Οπως σας ειπα, ο χρονος ειναι σχετικος. Για εμας το τωρα ειναι παρον, αλα γι ακποιον αλλον ειναι μελλον. Οταν κοιμομαστε το μυαλο, τεινει να ειναι πιο επιρρεπης στις διαφορες ηλεκτρομαγνητικες αυτες ακτινοβολιες και μερικοι πολυ ομως ειδικοι στο χωρο μπορουν να μπουν σε αλλες διαστασεις. Οταν λοιπον εικονες ενος συμβαντος μας ερχονται στο νου δεν ειναι ο αγγελος μας, ο παππους μας, η γιαγια μας....αυτοι δε ζουνε στο μελλον. Ειναι μαζι μας.
Αυτος που μας τα "παρεχει" ειναι ο εαυτος μας. Μη φανταστειτε οτι γυρναει πισω στο χρονο η επικοινωνει απο αλλη διασταση εγκεφαλικα και θελοντας! Οχι.
Εμεις ζουμε τωρα, εμεις ομως τωρα ζουμε και στο μελλον, στο παρελθον....ο εαυτος μας αυτη τη στιγμη ειναι και στα τρια αυτα σημεια. Πολυ απλα, μερικες φορες ο νους μας μπορει να επικοινωνησει μεταξυ των τριων αυτων και να παρει πληροφοριες.

Θα πειτε ειναι τρελο, αλλα σκεφτειτε το. Ψαξτε το... Θα δειτε οτι μια μικρη αληθεια ευπαρχει σε ολο αυτο. Βεβαια ειναι διαφορετικο το πως μπορει κανεις να ερμηνευσει αυτα τα πραγματα ετσι?.

Στη ζωη μου, και οσοι με γνωριζουν ξερουν οτι ειμαι αρκετα συνεσταλμενο ατομο με πολλες αποριες και διψα να εξερευνησω τα παντα. Οσοι με ξερουν καλυτερα, θα ξερουν οτι η διψα μου αυτη ειναι περισσοτερο για το σεξ!!!! Ηταν μαλλον! Τωρα ειναι το σεξ, τα συναισθηματα, ο νους....πολλα τετοια.."φιλοσοφικα" θεματα! :Ρ
ΘΑ ξερουν λοιπον οτι δεν ειμαι τρελος και τα λεω αυτα, αλλα τα ψαχνω συνεχεια.

Ας πουμε τωρα κατι αλλο. Αν λοιπον υπηρχε αυτη τη στιγμη κατι τετοιο, που σας εδινε τη δυνατοτητα να παιξετε με τον χρονο, τι θα κανατε? Ειναι καλο να παιξει κανεις με αυτο?
Ποιος απο μας δεν εχει πει καποτε, αν μπορουσα να παω πισω, θα σκοτωνα τον Χιτλερ πριν κανει το κομμα του και καταλαβει την Γερμανια ( πολιτικα ) και μετα σκοτωσει τοσους.
Αν μπορουσα να παω πισω θα προειδοποιουσα τα Αμερικανακια για το Περλ Χαρμπορ.
Αν μπορουσα να παω πισω θα πηγαινα να παρακολουθησω μια παρασταση του Αριστοφανη, να σκοτωσω τον Ποντιο Πιλατο πριν σκοτωσει τον Χριστο, να δω τον Σωκρατη πριν πεθανει, να δω αν ο Ομηρος εγραψε παραμυθια η εγραψε γεγονοτα, να δω ο Αχιλλεας...υπηρξε?!
Και παμε και σε πιο προσωπικα....Να σταματησω τον παππου μου που καπνιζε και πεθανε απο αυτο, να σταματησω την γιαγια μου που επεσε και πηγε απο μαλακια...να εμποδισω καποιον αλλον να κανει κατι, να μη πω στη κοπελα μου μεσω e-mail οτι χωριζουμε και να καταριεμαι τη στιγμη που το κανα, να αποτρεψω το σκυλακι μου να γρατζουνισει το παιδακι απο κατω, να παω στον εαυτο μου να του πω τα θεματα των πανελληνιων και ετσι να περασω καπου ΓΑΜΑΤΑ.....

Μπορειτε να συνεχισετε και εσεις...εγω κουραστηκα! Αλλα αν οντως τα κανατε αυτα...τι θα γινοταν? Μπορει να μην υπηρχατε καν! Καποιος μου πε οτι , οπως και στη ταινια οτι συνεχιζεται να ζειτε, η γραμμη στην οποια εσεις ζειτε συνεχιζει αλλα σε μια αλλη διασταση. Δεν ειναι λογικο ομως. Σκεφτειτε...οι διαστασεις υπαρχουν ηδη, δεν τις φτιαχνουμε εμεις. Αλλο αμα δεν τις εχουμε ανακαλυψει ακομα. Δεν συνεχιζει λοιπον. Αλλοιωνεται. Παυει να υπαρχει. Γιατι το παραμικρο να κανουμε στο παρελθον, το μελλον αλλαζει. Ενα πολυ απλο παραδειγμα?

Ενα παιδακι περναει το δρομο. Πεφτει ενα φορτηγο πανω του και το σκοτωνει. Ο οδηγος παει φυλακη. Ο αστυνομικος ηρθε να τον συλλαβει. Ο κοσμος γυρω απο το ατυχημα εμεινε για ωρα.

Το ιδιο παιδακι περναει το δρομο. Τελευταια στιγμη εσεις σωζετε το παιδακι. Ο αστυνομικος ποτε δε ερχεται. Δε μιλαει με μαρτυρες. Παει στη γυναικα του....
Ο κοσμος γυρω δε μαζευτεται....μι αγυναικα παει νωριτερα στο σπιτι....μαγειρευει για τα παιδια...ενα παλικαρι παει στη κοπελα του και πηδιουνται επειδη εχει καψες. το πρωινο του ηταν υπεροχο.
Ο οδηγος παει σπιτι του και η γυναικα του τον υποδεχεται με σφαλιαρες γιατι ξεχασε να πληρωσει τους λογαριασμους.
Το παιδακι...τον επομενο μηνα γνωριζει ενα αλλο παιδακι που γινονται μετα οι καλυτεροι φιλοι...Καποια στιγμη κανει παιδια...και μετα εχει εγγονια...

Καταλαβατε την διαφορα? Το να σωσετε καποιον, το να σκοτωσετε τον Χιτλερ, θα εχει μια τεραστια καταστροφικη επιδραση στο κοσμο. Θα αλλαζε τελειως. Ποσα εκατομμυρια σκοτωθηκαν σε αυτον τον πολεμο? Ποσα θα ζουσανε τωρα αν πεθαινε? Ποσοι απογονοι θα υπηρχαν? Απο την μια το σκεφτεσαι και λες....ειναι πολλα τα καλα....αλλα ειναι? Ποτε δε ξερεις τι προκειται να γινει...τι επιπτωσεις μπορει να εχει το οτι θα σε δει μια κοπελα στο δρομο και θα καθυστερησει να περασει ενα δρομο, να συναντησει μια φιλη, να κανει μια δουλεια.

Ειναι ωραιο μερικες φορες τι μπορει να σκεφτει καποιος στις 2 το πρωι ε?!!

Τεσπα, οπως και να εχει...αυτα τα ολιγα ειχα να πω σχετικα με το θεμα αυτο. Δε μου ερχεται κατι τετοιο αυτη τη στιγμη αλλα αν εχει κανεις καποια απορια, θα ειμαι πολυ ευτυχης να απαντησω! Τα λεμε συντομα!
 
posted by Pepito at 1:07 π.μ. | Permalink | 0 comments
Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006
Δελφοι 06 (Γ μερος)
Οταν βραδιασε για τα καλα εκεινος ξυπνησε πρωτος. Τους ειχε παρει ο υπνος και επειδη οταν την ειδε εμοιαζε σαν αγγελος οπως της ειχε πει καποτε αποφασισε να μη την ξυπνησει.
Θυμηθηκε οταν της το πρωτοεγραψε πριν χρονια σε μια καρτα.
"Ευχαριστω τον θεο που πεταξε στη γη τον πιο ομορφο και καλο αγγελο που ειχε! Και που τον εδωσε σε εμενα! Σε ευχαριστω που υπαρχεις μικρη..."

Αισθανθηκε τοσο ωραια οπως και την πρωτη φορα που της το ειπε και στα ματια της και εκεινη εκλαιγε απο τη συγκινηση...
Μπηκε για μπανιο αφηνοντας της λιγο περισσοτερο να κοιμηθει.
Οταν βγηκε, ετοιμαστηκε και την ξυπνησε. Βεβαια εκεινη δεν ηθελε να ξυπνησει και δεν τον ακουγε. Παντα την ξυπναγε με φιλια και ψιθυριζοντας στο αυτι. Εκεινη τη φορα βεβαια, αυτο δεν ηταν αρκετο. Ειναι κλασσικο κιολας ενα Κριαρι να ειναι τοσο πεισματαρικο...ετσι χρειαστηκε να την ταρακουνησει και να της φωναξει λιιιιιγο πιο πολυ!
Το αποτελεσμα ηταν μια φωνη που τρομαξε απο το αποτομα ξυπνημα. Εκεινος δεν εδωσε σημασια..αλλωστε επρεπε να ξυπνησει. Της ειπε οτι πρεπει να παει να κανει ενα ντουζακι και να ντυθει. Εκεινος θα πηγαινε κατω να περιμενει, επρεπε να κανει και κατι δουλειες, σχετικα με την ωρα αναχωρησης αυριο και τα οικονομικα. Και ετσι, κατεβηκε κατω....

Ειχε περασει μιση ωρα και εκεινος ειχε τελειωσει με ολο το μπλα μπλα, ειχε μιλησει κιολας με κατι φιλους, με οικογενεια, ειχε ενημερωσει και τους γονεις της και τους ειπε οτι θα τους παρει εκεινη τηλεφωνο σε λιγο γιατι ετοιμαζοταν. Και ετσι ενω την περιμενε μπροστα στο τζακι, την ειδε να βγαινει απο το ασανσερ. Ηταν απιστευτη. Ειχε φορεσει ενα πολυ ωραιο φορεμα, ενα πολυ ωραιο παλτο, ειχε πιασει τα μαλλια κοτσο πανω, ειχε βαφτει λιγο αλλα καλα! Το μυαλο του αρχισε να πλαναται και να σκεφτεται τελικα τι αγγελο ειχε διπλα του...δεν ηταν δυνατο...αν εξαιρεσεις τα λιγο αθλητικα ποδαρακια της, τις γαμπες τις βασικα, η κοπελα ηταν απιστευτη! Δεν ειχε μπλε ματια...δεν ηταν ξανθια....δεν ηταν ψηλη....αλλα ειχε τα παντα! Το χαμογελο, τα ματια, το θεληματικο της πηγουνι (ΧαΧα) το ωραιο της κωλαρακι... και αλλα πολλα που εκεινη τη στιγμη τα εβλεπε ολα σε ενα τελειο συνολο. Ειναι αληθεια οτι η ομορφια ειναι υποκειμενικη, αλλα για κεινον εκεινη ηταν το τελειο.

"Εισαι πολυ ομορφη σημερα...Αλλα μαλλον το ξερεις ηδη αυτο! "
"Σε ευχαριστω! Και εσυ εισαι πολυ ομορφος!"

Οταν μπηκανε στο αμαξι της εδωσε το κινητο και της ειπε να παρει τους γονεις της. Ηθελαν να της μιλησουνε αλλωστε και κεινης.

Οταν φτασανε η συνομιλια ειχε τελειωσει. Μιλαγανε σε ολη τη διαδρομη, και τους ελεγε ολα τα καλα που ειχανε κανει! Αφηνοντας βεβαια τις πικαντικες λεπτομερειες απεξω! Αφου παρκαρανε πηαγεν κατευθειαν στο κλαμπακι. Αποφασισανε αν πεινασουν αργοτερα να φανε καμμια κρεπα απο την κρεπερι απεξω. Ετσι μπηκανε και πηγανε στο μπαρ. Παραγγειλανε ποτα, βγαλανε τα παλτα τους, καθησε εκεινος στο σκαμνακι και κεινη χορευε μπροστα του! Μιλαγανε, φλερταρανε, πεταγανε σποντες, μεχρι που εκεινος κοιταξε απο περιεργεια μια αλλη κοπελα η οποια του χαμογελασε. Εκεινος χαμογελασε και οταν το καταλαβε εκεινη τον ρωτησε με ναζι ποια ηταν αυτη.
Εκεινος την κοιταξε και της ειπε μια ασημαντη. "Το ελπιζω" του ειπε, δειχνοντας μεταξυ σοβαρου και αστειου οτι απλα τον δουλευε. Ειχε εμπιστοσυνη σε κεινον, ασχετα με το αν καποτε την απογοητευσε.
Ετσι κυλησε η βραδια με αρκετα τζονυ κολα και βοτκα λεμονι. Ειχανε κανει κεφαλι οταν αρχισανε να χορευουν και μετα απο λιγο αποφασισανε να φυγουνε. Ειχε παει 3μιση και εκεινος ηταν και λιγο ζαλισμενος απο τα ποτα. Δεν ειχε φαει κιολας.

Για να συνελθει λιγο απο το πιοτο πηγανε στη κρεπερι και φαγανε μια κρεπα μαζι, ετσι για να απορροφησει το αλκοολ και να μην παει τουλαχιστον τοσο πολυ στο αιμα σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα. Νιωσανε και οι δυο καλυτερα αμεσως και αποφασισανε να πανε στο ξενοδοχειο να ξεκουραστουν.

Στο ξενοδοχειο οταν φτασανε εκεινος την αφησε να βγαλει τα παπουτσια της. Αμεσως μετα εβγαλε τα δυο κερακια που ειχε φερει απο το σπιτι και τα αναψε. Εκεινη τον ρωτησε τι εκανε, γιατι δεν ειχε ιδεα. Της ειπε "Υπομονη. Δεν εχει τελειωσει η νυχτα."
Εβαλε το σιντι να παιζει. Εκεινο με το braveheart και το τραγουδι τους, το i dont wanna miss a thing. Της ειπε ελα να χορεψουμε και εκεινη συγκινημενη σηκωθηκε. Εβαλε το κεφαλι της στο στηθος του, και χορευανε, εκει στο σκοταδι με μονο τα δυο κερια, να ακουνε τα τραγουδια τους. Να θυμουνται στιγμες, που περασανε μαζι, να ονειρευονται στιγμες που θελουν να περασουν. Καθε φορα που ακουγε εκεινη αυτα τα τραγουδια εκλαιγε. Και εκεινη την νυχτα παλι εκλαψε. Αλλα παντα εκλαιγε απο χαρα. Γιατι απο πολυ μικρη, της δοθηκε κατι απιστευτο. Κατι που η ιδια το θεωρησε ως ο απολυτος παραδεισος. Ως μοναδικος, απιθανος ανθρωπος.
¨Γιατι κλαις? Ειμαστε μαζι παλι! Και ειμαστε καλα...συμβαινει κατι?"
"Οχι..ολα ειναι τελεια....σε ευχαριστω που υπαρχεις, για αλλη μια φορα."
"Σε ευχαριστω που με αφησες να υπαρχω στη ζωη σου μπεμπα..."
Τον φιλησε. Ετσι οπως τον φιλαγε παλια οταν ηταν ερωτευμενη! Οταν ελεγε το ονομα του και εσταζε μελι. Οταν ζουσε και σκεφτοταν ποτε θα ερθει η ωρα να τον ξαναδει. Ευχοταν να μην τελειωσει ποτε η νυχτα.

Η νυχτα συνεχιστηκε. Το φιλι εδωσε τη θεση του σε ενα αλλο φιλι, μετα σε ενα αλλο, πιο κατω, στο λαιμο, στο αυτι, στο στηθος, το χαθι εφερε το αλλο χαδι, το αγγιγμα εφερε το αλλο αγγιγμα, τα ρουχα πεταγοντουσαν σιγα σιγα στο πατωμα οπου το μονο που εμεινε πανω τους ηταν η αισθηση του καθε κορμιου κολλημενο στο αλλο. Κανανε ερωτα εκει, μεσα στο σκοταδι, ακουγοντας τα αγαπημενα τους κομματια, κοιταζοντας που και που ο ενας τον αλλον λεγοντας με τα ματια " Σε αγαπαω....σε θελω....εσενα...μονο εσενα...".

Κοιμηθηκανε και τα κερια πισω τρεμοπαιζανε στο τελευταιο τους ιχνος ζωης αφηνοντας το πεπλο της νυχτας να τους σκεπασει.

Το επομενο πρωι οταν ξυπνησανε, κατεβηκανε να φανε πρωινο μαζι. Εκεινος ηπιε λιγο καφε μονο και ενα κρουσαν με βουτυρο και μαρμελαδα που του εφτιαξε εκεινη. Δεν ετρωγε πολυ πριν απο ταξιδι...συνηθεια.
Εκεινη απο την αλλην, εφαγε τον αγλεουρα! Οταν πηγε να παρηγορηθει για τις πολλες αυτες θερμιδες εκεινος της ειπε μην ανησυχεις! Θα φροντισουμε να τις χασεις καποια στιγμη!
Χαμογελασε!

Οταν τελειωσανε πηγανε πανω, μαζεψανε τα πραγματα τους και κατεβηκαν παλι κατω. Ενω εκεινη τα τακτοποιουσε στ αμαξι εκεινος ηταν στο φουαγιε και πληρωνε. Αποχαιρετησε τον ξενοδοχο, τον ευχαριστησε για ολα και εκεινος σε ανταποδωση του ευχηθηκε καλο ταξιδι!

Μπηακνε στο αμαξι εκεινη την ηλιολουστη μερα, και πηρανε τον δρομο της επιστροφης. Στο δρομο εκεινη τον εβγαζε τις τελευταιες φωτογραφιες που ειχανε μεινει στο φιλμ. Την αφησε να οδηγησει και λιγο με την προφαση οτι τον τσουζανε τα ματια του. Εκατσε διπλα της, εβγαζε εκεινος πια φωτογραφιες και παραλληλα χαιροταν που εβλεπε το μικρο του κοριτσακι να οδηγαει! Της αρεσε αλλωστε η οδηγηση, απλα φοβοταν. Ο πρωτος που της εδωσε αμαξι αλλωστε ηταν εκεινος. Ο πρωτος που της εδωσε το αμαξι του, την εμαθε κατι λιγα, της ειπε τι να προσεχει...Τωρα πια τον πηγαινε βολτα εκεινη!

Την ημερα κεινη οταν την αφησε σπιτι της, της ειπε "Σε ευχαριστω για το περοχο τριημερο που περασαμε μαζι. Σε αγαπαω...και....δε θα ειναι το μοναδικο πια. Ειναι μονο η αρχη. Δε με ενδιαφερει πως και ποτε θα κανουμε εκδρομες μαζι, αλλα σου υποσχομαι οτι απο δω και περα, θα ειμαστε μεις για εμας. Θα παρουμε βεβαια και καμμια παρεα καμμια φορα ε?!"

"Να σαι σιγουρος για αυτο...ειναι μονο η αρχη..θα τα πουμε συντομα....Α! και Σ.......... σε αγαπαω."

"Και εγω μπεμπα..."
 
posted by Pepito at 3:22 π.μ. | Permalink | 0 comments
Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2006
Αξιες!
Οπως μεγαλωνω και συνεχιζω να μεγαλωνω (!) εχω μαθει οτι στη ζωη ο ανθρωπος βασιζεται σε καποιες αξιες. Τις βαζει μονος του. Δεν πρεπει να τις βαζει στους αλλους αλλα μπορει να ζει εκεινος με αυτες.
Ειμαι χαρουμενος που εγω στη ζωη μου τουλαχιστον εχω βαλει καποιες ηθικες αξιες και φραγμους. Δυστυχως προσφατα ειδα οτι πολυ κοντινα μου ατομα δεν εχουν κατι τετοιο και ισως για αυτο τωρα να τα εχουν χαμμενα η να ειναι οπως ειναι.

Παντα πιστευα σε μια θεωρια που δημιουργησα εγω στο περασμα των χρονων. Αυτη λεει:

Οι αντρες, οπως και οι γυναικες, χωριζονται σε δυο ομαδες. Η μια ειναι μεγαλη σε πλυθησμο, και περιλαμβανει τις απλες εκεινες γυναικες που δεν αξιζουνε η που ξερεις οτι δεν ειναι μοναδικες. Ολες μοιαζουνε, ειτε στο ενα ειτε στο αλλο, και πολλες απο αυτες δε ξερουν τι θελουν. Δεν εχουν ηθικους φραγμους και αν εχουν σιγουρα καποια στιγμη θα τους ξεπερασουν.
Η αλλη ομαδα, η πιο κλειστη, ειναι αυτη που περιλαμβανει τους πολυ ξεχωριστους ανθρωπους που ξερουν τι θελουν. Συνηθως κατι τετοια ατομα ειναι αυτα που εχουν περασει πρωτα απο φασεις στη ζωη τους, εχουν νιωσει τον πονο, την χαρα, την λυπη, ξερουν τι να δωσουν και που. Δε φοβουνται. Βαζουν ορια οποτε ΕΚΕΙΝΟΙ θελουν. Δινονται, ΖΟΥΝ, και δε κολωνουν να πουνε ενα παραπανω σαγαπαω, να κανουνε τον μαλακα μια φορα αν ειναι για καλο στο τελος.

Τετοια ατομα βεβαια πιστευω οτι ειναι πολυ λιγα και τα περισσοτερα πρωτα εχουν περασει απο την πρωτη ομαδα. Υπαρχουν και αλλα, τα οποια "ανατρεφονται" απο μικρα και μπαινουν κατευθειαν εκει μεσα.

Εχω πει πολλες φορες την φραση ειμαι διαφορετικος. Η απαντηση που επαιρνα παντα ( απο κοπελα ετσι? :Ρ ) ηταν...ναι καλα. Μου το εχουνε ξαναπει.

Τοτε επρεπε να μπει λοιπον το σχεδιο "Αποδειξε μου το" σε δραση. Βεβαια, απο οτι καταλαβα η αποδειξη ερχοταν ηθελες δεν ηθελες απο την συμπεριφορα μου στη πορεια.

Δε λεω, ειναι ασχημο ωρες ωρες να βαζεις καποιες αξιες σε σενα, γιατι συχνα μπερδευεσαι και περιμενεις και τον διπλανο σου να κανει το ιδιο. Το θεμα ομως ειναι οτι αν το κανει και αυτος, τοτε εσυ παυεις να εισαι διαφορετικος. Και αυτο ειναι χειροτερο.

Το να λες εσυ, " εγω σαν ταδε, δε θα τη πεσω σε γκομενα φιλου, δε θα κερατωσω κοπελα, δε θα μιλαω ασχημα, θα ανοιγω τη πορτα στη κοπελα μου στο αμαξι, θα ειμαι παντα εκει για τους φιλους μου, θα δανειζω χρηματα σε φιλους μου, θα θα θα θα....."
Οοοοοολα αυτα και αλλα πολλα διαφορετικα για τον καθε ενα πραγματα, ειναι κατι που μας διαχωριζει απο αλλους. Κακα τα ψεματα ο κοσμος μας εχει γεμισει απο γουρουνια, και μερικες φορες ειμαι και γω ενας απο αυτους! Οι γυναικες απο την αλλη....εχουνε ξυπνησει. Τουλαχιστον ετσι δειχνουν τα πραγματα. Ειναι πιο απολυτες. Ψαχνουν αυτο το ατομο απο τον μικρο κυκλο. Δε λεω πως δεν υπαρχουν και αυτες που θελουνε τον μεγαλο κυκλο, αλλα και παλι...για ποσο?! Δε κραταει πολυ αυτος ο κυκλος. Καποια στιγμη φθειρεται.

Με εχουν πει περιεργο, επειδη δεν την πεφτω σε κοπελα φιλου μου, και επειδη βαζω τη φιλια σα κατι πολυ καλο. Κατι που κραταει για παντα.

Με εχουν πει μαλακα επειδη πιστευω στην ειλικρινεια και στο οτι ολα λυνονται με το μπλα μπλα.

Με εχουν πει ηλιθιο και πουστη η κοινως αδερφη επειδη δεν ηθελα καποτε να κανω κατι με μια κοπελα μουναρα, ενω τα ειχα με αλλη και μου λεγανε οτι πρεπει να κερατωνω.

Με εχουν πει ΜΑΛΑΚΑ με μεγαλο Μ γιατι αποφασισα να κανω περα φιλο μου πολλα χρονια επειδη δε μου προσφερει τιποτα.

Με εχουν πει οτι ειμαι σεξοπορνοδιαστροφικος επειδη μαρεσει να δοκιμαζω καινουρια πραγματα ( ΠΟΤΕ ομως να παω με αλλον αντρα, να χτυπησω μαζοχιστικα γυναικα, να βιασω, νεκροφιλια, ουρολαγνεια, κοπρολαγνεια κτλ. Δοκιμαζω μονο πραγματα με ουσια. Οχι μαλακιες.). Επειδη δηλαδη θελω να παρω μια γυναικα απο τον κωλο ειναι κακο? Αν θελει και αυτη το συζηταω και το κανουμε. Τι θα πει δεν ειναι σωστο? Αν θελει να παρει δονητη η κοπελα μου η αν με καυλωνει εμενα να με παρει μια μερα τηλεφωνο και να μου πει προστυχοβρωμολογα βαζοντας δαχτυλο ειμαι διαστροφικος? Αν γουσταρω να με πεταξει κατω, να με δεσει και να με βριζει πηδωντας με ειναι μαλακια? Τρελο? Ολα ειναι ενα παιχνιδι. Ολα ειναι στο μυαλο. Ελεος δηλαδη.

Με εχουν πει αναποδο επειδη προτιμω να συζησω με μια κοπελα και ας μην ειναι κοπελα μου, παρα με αλλον αντρα. Προτιμω να βλεπω σερβιετες στο καλαθι της τουαλλετας παρα μαυρες καλτσες παντου. Να μυριζει μουνιλα το σπιτι παρα πουτσιλα. Δεν ειναι κακια αυτη η αντριλα, αλλα κουλ. Αλλωστε ειμαστε γουρουνια. Η καθαριοτητα δεν ειναι και το ατου μας!!

Τωρα λοιπον....αφου σας τα ειπα ολα αυτα...δε πιστευετε και εσεις οτι ακουω πολλες μαλακιες στη ζωη μου?! Επειδη εχω θεσει εγω δηλαδη αυτα τα.."ορια" αυτε τις "ιδεολογιες" ειμαι μαλακας?

Αν ναι...τοτε ΤΝΧ! Αν οχι...παλι ευχαριστω. Οπως και να εχει, στα αρχιδια μου τους γραφω. Εγω ετσι επιλεγω να ζησω τη ζωη μου. Αν θελει ο αλλος να τα γαμησει ολα, να κερατωσει, να προδωσει, να κανει οτι αλλο θελει...δικαιωμα του.
 
posted by Pepito at 7:19 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Ηρθε το γραμμα....τωρα?
Το τηλεφωνο χτυπησε.

"Παρακαλω?"
"Καλησπερα σας, απο την αστυνομια τηλεφωνουμε. Εχουμε ενα χαρτι Επιστρατευσης για τον Κο. (ταδε). Ας ερθει μεσα στις επομενες μερες να το παραλαβει μεχρι τις 13:00."
"Ενταξει, σας ευχαριστω πολυ."

Εκλεισε.

Το επομενο πρωι πηγε και το πηρε. Εγραφε τοπος στρατοπεδου, ωρες προσευλεσης και ολα τα πραγματα σχετικα....
Ξαφνκα σκεφτηκε τι να κανει? Να ειδοποιεισει? Να μην? Ηταν γεγονος και το χε παρει αποφαση οταν παει να κλεισει κινητα, να αφησει τα παντα πισω του. Να εξαφανιστει για τον λιγο καιρο της εκπαιδευσης. Να αφοσιωθει στην κουραση της σκοπιας, την ξενερα της αγγαρειας, αλλα οχι επειδη ετσι μπορουσε να ξεφυγει. Αλλα επειδη εκεινος το εβλεπε σαν μια εμπειρια. Σαν κατι που πρεπει καθε αντρας να περασει στη ζωη του. Για να γινει πιο δυνατος.
Ολα στη ζωη σε κανουν πιο δυνατο.

Δεν πηρε τηλεφωνο. Οταν τον ρωταγανε ποτε θα παει, εκεινος ελεγε οτι δεν ηξερε. Το χαρτι ειχε αργησει.

Ενα βραδυ, εβγαλε τους φιλους του εξω. Τους κερασε ενα ποτο, και τους ειπε οτι σε λιγες ωρες εφευγε. Τσουγκρισαν τα ποτηρια τους, του ειπανε καλα ρε μαλακα τωρα μας το λες? Εκεινος απλα τους αγνοησε. Μετα απο λιγη ωρα τους χαιρετησε και τους ειπε οτι θα τα ξαναπουνε συντομα.

Πηγε σπιτι, εφτιαξε μια τσαντα, μονο με πολυ προσωπικα αντικειμενα (οδοντοβουρτσα, εσωρουχα) και ετοιμαστηκε να πεσει για υπνο.
Τοτε ειδε το κινητο. Το σκεφτηκε λιγο.... εκανε αναπαντητη. Εκανε και κεινη. Εστειλε μηνυμα λεγοντας της οτι πρεπει να τη δει. Θα πηγαινε σπιτι της αν δε μπορουσε να βγει.
Εκεινη του ειπε οτι δε μπορει. Ηταν ηδη σπιτι και ειχε αλλαξει. Τον ρωτησε τι συνεβη?
Δεν απαντησε....

Ολο το βραδυ τη σκεφτοταν. Θα δινε τα παντα για να ειχανε περασει μαζι τη νυχτα. Αλλα εκεινη δεν ηταν εκει...Δεν ηθελε.
Το επομενο πρωι περασε τη πορτα του στρατοπεδου....αφηνοντας πισω ολα αυτα που καποτε τον κραταγαν στη ζωη...
 
posted by Pepito at 7:00 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Ιερα Οδος !
Καταρχην οποιος δεν εχει παει ακομα ΙΕΡΑ ΟΔΟ να παει με τη μια!

Τερζης , Παπαριζου και Νινο δινουν ρεστα σε ενα πραγματικα πολυ φανταστικο προγραμμα .
Τερζης ειναι πραγματικα φανταστικος και η Παπαριζου τρελανε με τις πραγματικα φανταστικες ποδαρες της (βλεπε φωτο) .
Ο Νινο απο την αλλη..παιδια ενταξει καλος ειναι...ωραια τραγουδακια εχει...αλλα ο τυπας δεν ειναι για τετοια. Περισσοτερο φιγουρα παρα φωνη εχει. Αφου δε σε παει το ρημαδι γιατι το κανεις? Για τα λεφτα? Εμ...ενταξει. Αλλα...δε σε παει. Δε παω σε καλλιστεια αλλωστε, και ειδικα αντρικα.

Επομενως για οσους θελουνε να περασουνε μια πολυ ομορφη βραδια γεματη κεφι και πολυυυυ ωραιο κοσμο να κουνανε τα κορμια τους πανω στις πιστες, ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ με αυτο το σχημα φετος ειναι μια πολυ καλη επιλογη.
 
posted by Pepito at 6:26 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2006
Χρονια πολλα.....
Κοιταζεσαι στο καθρεφτη ωρες ωρες και βλεπεις εναν ανθρωπο τοσο ευτυχισμενο.
Μια αλλη μερα ξανακοιταζεις και βλεπεις τα ιδια ματια , τα ιδια χειλη, αλλα τωρα πια εχουν αλλαξει, εχουν γινει πιο ασχημα, πιο θλιμμενα. Και το κακο ειναι οτι ξερεις το γιατι. Και δε μπορεις να κανεις κατι γιατι ολα πια δεν ειναι στο χερι σου. Οτι μπορουσες να κανεις, το εκανες, το κανεις καθε μερα. Αλλα δεν αρκει. Γιατι δε μπορει να το δει κανεις αν δε το βιωσει. Αν δε βιωσει την αλλαγη σου, αν δε δει τι εχει γινει σε αυτον που νομιζε οτι εχασε.
Αλλος ενας χρονος, αλλη μια γιορτη. Αλλα αυτη τη φορα πολυ διαφορετικη απο οτι τις αλλες. Χωρις εξωτερικα προβληματα, χωρις φασαριες και αναστατωση στο σπιτι, οπου ολα αυτα τα καλυπτε μια φωνη, ενα φιλι, ενας ανθρωπος και ξαφνικα ολα αυτα ηταν ενα απλα εμποδιακι που θα το ξεπερναγες.
Τωρα πια τα προβληματα ειναι μεσα. Φωλιαζουν και το κακο ειναι οτι η αβεβαιοτητα του ποτε θα περασουν σου τρωει τη ψυχη.
Ενα ονειρο, μια σκεψη, ενας ερχομος, ολα αυτα ειναι απλα ευχες για ενα καλυτερο αυριο, ενα με χαμογελο και χαρα. Το θεμα ειναι ομως οτι, τα ονειρα ειναι για αυτους που ειναι τυχεροι στο κοσμο. Που οταν ειναι η ωρα τους ειναι η ωρα τους.
Ο χρονος ειναι ασχημο πραγμα τελικα. Στο τελος της διαδρομης ναι, ολοι λενε οτι βγαινεις νικητης. Συμφωνω. Αλλα παντα ημουν ανυπομονος....Μια απο τις ..."αρετες" μου!
Το ταξιδι λοιπον ειναι πολυ κουραστικο....
Ποιος ξερει βεβαια...μπορει το τελος να ειναι κοντα.....απο την αλλη.....μπορει να ειναι μακρια. Πολυ μακρια.

Χρονια σου πολλα Σπυρο.....και μην τρελαινεσαι. Θα περασει! Του χρονου...θα ναι καλυτερα.
Καλο βραδυ...
 
posted by Pepito at 2:44 π.μ. | Permalink | 0 comments
Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2006
Only time will tell...
Το να ζεις μονος σου μετα απο χρονια που ζεις με εναν αλλον δεν ειναι καθολου ευκολο. Καθε τι που κανεις, καθε τι που βλεπεις, καθε τι που ζεις, σου θυμιζει εκεινον και οτι περασες καποτε. Οι νυχτες γινονται μακρυτερες, πιο δυσκολες, οι σκεψεις πληθαινουν, η στεναχωρια και μερικες φορες η χαρα ειναι πολυ μεγαλυτερες απο οτι ηταν ποτε.
Οι μερες περνανε, οι εβδομαδες, μετα οι μηνες...και οταν νομιζεις οτι πια εχεις γινει αναισθητος, ισως πιο δυνατος, τοτε κατι πυροδοτει εκεινο το μικρο κομματι μεσα σου που σε κανει ευαλωτο. Που σε κανει να παραπατας και να πεφτεις λιγο πιο κατω, εκει που ειχες αφησει τον τελευταιο γαντζο πανω στον βραχο της ζωης.
Ολα φτανουν στο τελος τους καποτε, αλλα το θεμα ειναι ποτε ειναι αυτο το τελος για τον καθεναν μας. Ποτε και ποιος αποφασιζει ποτε θα δωσει τελος σε κατι στη ζωη μας? Εμεις? Αλλοι παραγοντες? Και αν ολα αυτα που λενε οτι ολοι εχουμε μια μοιρα γραμμενη που βαδιζουμε σε αυτη, τοτε γιατι μας δοθηκε η εννοια της επιλογης? Γιατι αν ΕΓΩ μπορω να διαλεξω αν αυριο που θα παω στη δουλεια, θα παρω τη βουλιαγμενης η θα παρω τον περιφερειακο, να ειναι γραμμενο οτι αυριο θα αργησω 30 λεπτα να φτασω?
Προσφατα ενας ξαδερφος μιας οικογενειακης φιλης πεθανε σε εναν αυτοκινητοδρομο στο Ντουμπαι. Πεθανε στην ηλικια των 30κατι ετων απο κατι το οποιο ολοι ειπανε οτι τελικα....οταν ειναι η μοιρα σου..ειναι η μοιρα σου.
Στους αυτοκινητοδρομους του Ντουμπαι ολοι τρεχουν σαν τρελοι. Τα αυτοκινητα αλλωστε των Αραβων ειναι υπερπολυτελεστατα 2000 κυβικων και πανω. Οπως οδηγουσε χτυπησε κατα λαθος ενα τζιπακι, ενω ηταν στην δεξια λωριδα και οδηγουσανε με πολυ χαμηλη ταχυτητα. Δεν παθανε ζημια πολυ αλλα κανανε αμεσως πιο διπλα στη Λ.Ε.Α. να δουνε τη ζημια και να παρουνε στοιχεια. Δεν ειχανε 2-3 λεπτα που βγηκανε εξω και βλεπανε τα αμαξια και ανταλασσανε στοιχεια οταν ενα τζιπακι που πιθανοτατα ο οδηγος ηταν μεθυσμενος με μεγαλη ταχυτητα χτυπησε αυτοκινητα, και τα δυο, και μαζι παρεσυρε και το παλικαρι και τον αλλον. Πεθαναν ακαριαια ολοι τους.
Αν λοιπον ηταν η μοιρα αυτου του ανθρωπου να πεθανει εκεινο το βραδυ, με αυτο τον πολυ ηλιθιο και αδικο τροπο, γιατι ειχε την επιλογη να μεινει σπιτι και να γυρισει στο Αμπου Νταμπι το πρωι η να το κανει εκεινη την ωρα?
Αν ειναι η μοιρα μου να γινω ενας μεγαλος οικονομικος διευθυντης μια μερα γιατι να μου δινεται η επιλογη να παω στους Ελευθερους Σκοπευτες στο στρατο και μετα απο κει στην αστυνομια στο σωμα SWAT? Περιεργο δεν ειναι?
Η ζωη ειναι τελικα ενα μεγαλο μυστηριο. Ποτε δε ξερεις απο τι θα πας, που θα το παθεις, γιατι και πως. Δε ξερεις τι ειναι αυτο που σε τρομαζει πιο πολυ. Το ποτε θα πεθανεις η το αν θα εχεις κανει ολα αυτα που θελες.
Ειναι αληθεια οτι οταν φτανεις σε ενα ζημειο στη ζωη σου οπου το μονο που κανεις ειναι να τρως, κοιμασαι, δουλευεις, το μονο που καθεσαι και σκεφτεσαι ειναι το που θα πας μετα. Το τι θα κανεις. Τι θα απογινει το μελλον σου. Ειναι πρωτη φορα που αυτη η χρονια που ερχεται μου φανταζει τοσο αβεβαιη, τοσο ανυσηχητικη, τοσο....που πραγματικα φοβαμαι για το τι ειναι ετοιμο να ερθει σε λιγοτερο απο ενα μηνα. Τι θα αρχισει? Τι θα τελειωσει? Τι θα συνεχιστει?
Ισως το συναισθημα το οποιο ειναι καταλληλοτερο να εκφρασει αυτο που νιωθω ειναι αβεβαιοτητα. Για τα παντα. Και ενας πολυ δικος μου ανθρωπος καποτε μου πε η αβεβαιοτητα ειναι κατι πολυ κακο που σε καταστρεφει λιγο λιγο. Αλλα πως μπορεις να μην εισαι αβεβαιος για το μελλον, οταν το παρον σου ειναι.....κενο? Οταν παραμενεις στασιμος? Και οχι τιποτα αλλο, αλλα να ΜΗΝ μπορεις να κανεις και κατι. Γιατι ο χρονος σου τελειωνει. Γιατι η ζωη σου, θα παρει μια αλλη τροπη σε λιγο καιρο και το ξερεις κιολας. Το χεις δεχτει. Το πιστευεις....Πως μπορεις να κανεις τον χρονο να περασει γρηγορα, να εισαι αναισθητος, να μην σκεφτεσαι αυτο το ιδιο πραγμα που σκεφτεσαι τους τελευταιους μηνες, πως μπορεις να ξεπερασεις τον φοβο που ειχες οταν ησουν μικρος, αλλα που μετα καποια αλλη, ο αγγελος σου, το εκανε να το ξεπερασεις, αλλα τωρα που εφυγε εκεινη ξαναρθε ο φοβος πισω?
Ξερω, ειναι βραδυ και η ωρα ειναι η ιδανικοτατη να λεω ακαταλαβιστικες για τους περισσοτερους μπουρδες αλλα οχι για μενα χωρις να βαζω μια τελεια σε καθε προταση που τελειωνω και βαζοντας ολους εσας σε μια δινη σκεψεων να προσπαθειτε να βρειτε ενα παραμικρο νοημα στα λογια που βλεπετε στον υπολογιστη σας.
Αλλα για μια στιγμη.....αν σκεφτειτε, αν αναλογιστειτε οτι, το μυαλο ειναι τοσο περιπλοκο, τα συναισθηματα ειναι κατι που δε σε καθοριζουν αλλα σε αλλαζουν, σε κανουν αλλον ανθρωπο, και οτι ο ανθρωπος, η οντοτητες που υπαρχουν σε αυτον τον κοσμο, πολλες φορες τα μεσα τους συγκρουονται και στον λαβυρινθο της ζωης βρισκουν τοιχο, τοτε θα δειτε οτι ολοι μοιαζουμε. Μπορει οχι με τον τροπο που εκφραζομαστε, αλλα ισως με τον τροπο που νιωθουμε.
Το καλο με ολα αυτα που γινονται, ολα αυτα που ο ανθρωπος σκεφτεται ειναι οτι καποια στιγμη περνανε. Τιποτα στη ζωη δε κραταει για παντα. Ολα εχουν ενα τελος. Το θεμα ειναι....το τελος ειναι κοντα? Γιατι αν δεν ειναι...τουλαχιστον τα σκοινια ειναι γερα η θα σπασουν φερνοντας σε στον πιο κατω κρικο???????
Only time will tell.....
 
posted by Pepito at 12:24 π.μ. | Permalink | 0 comments
Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2006
Remember remember the sweet December!
Για αλλη μια φορα τα λαμπιονια του δεντρου φωτιζουν το σαλονι μου και παλιες αναμνησεις ξαναερχονται στη μνημη. Αναμνησεις δωρων, αναμνησεις φιλων να καθονται στο τραπεζι και να γιορταζουν, αναμνησεις ερωτικων στιγμων κατω στο χαλι με μοναδικο φως τα χρωματα που στολιζουν το δεντρο, αναμνησεις μιας μικρης και πολυ χαζης σκυλιτσας να παιζει στο χαλι, να κυλιεται σα βαρελακι και να πηδαει, να πιανει μια μπαλα απο το δεντρο και να εξαφανιζεται κατω απο το τραπεζι και να ακουγεται μονο ενα τριξιμο δοντιων, ενα σπασιμο μιας μπαλας.
Μια αναμνηση ενος παρτυ μιας φιλης οπου το ασανσερ της πολυκατοικιας της εγινε το πρωτο επισημο μερος οπου δοθηκαν καυτα φιλια με τον κινδυνο να μη μας πιασει κανεις.....
Μια αναμνηση γιορτης και χριστουγεννων οπου πολλοι φιλοι για πολλα χρονια μαζευονταν και παιζανε παντομιμα, τριβιαλ κτλ. δινοντας καθε χρονο και μια πινελια ωριμοτητας, σημαδια οτι τα παρτυ πια περασανε σε ενα αλλο επιπεδο....
Μια αναμνηση αισθησιασμου, ερωτισμου, χαλαρωσης, ενωσης οπου μεσα σε ενα σπιτι γεματο κουραση και νευρα, δυο ανθρωποι, κλειδωμενοι σε ενα δωματιο, ενωσαν τις ψυχες τους και αγγιξανε το Θεο.
Μια αναμνηση μιας χοροεσπεριδας οπου μια αποφαση, μια ματια, ενας χορος, λιγα λογια εγιναν η αρχη μιας καινουριας ζωης, που ολοι νομιζαν οτι θα ηταν συνηθισμενη, αλλα ηταν μια απο τις λιγες, μια απο αυτες που ζουν στα παραμυθια, απο αυτες οπου η πριγκιπεσσα περιμενει τον ιπποτη με το ασπρο αλογο αλλα που ποτε δεν ερχεται....μονο που σε αυτη, ηρθε!

Δε ξερω τι να πω για αυτες τις γιορτες. Μονο το οτι ειναι οι καλυτερες, οι πιο ομορφες, οι πιο χαρουμενες, οι πιο..."γιορτινες", οι πιο φευγατες!
Ευχομαι ολοι να τις περασουνε οσο το δυνατον καλυτερα. Να ειναι διπλα στους ανθρωπους τους, διπλα στο αλλο τους μισο, διπλα στην οικογενεια τους, φιλους.....

Οσοι με μισησαν....να απαλυνει η ψυχη τους.
Οσοι με αγαπησαν...να τους δοθει πισω αυτη η αγαπη 10 φορες περισσοτερη.
Οσοι θελησαν να παρουν κατι δικο μου....χμ...να μη τους το κανουν ποτε.
Οσοι θελησαν να μου κανουν κακο....να ειναι παντα καλα.
Οσοι σταθηκαν εκει για μενα....να ειναι παντα περιτριγυρισμενοι απο ανθρωπους που τους αγαπουν.
Και τελος, σε οσους εκανα εγω κακο, οσους πληγωσα και ειπα λογια σκληρα, οσους δεν καταλαβα τοτε τι σημαιναν, τι ηταν.....Συγνωμη και ευχαριστω. Ευχαριστω που τα παθηματα...εγιναν μαθηματα. Και ας ηταν οδυνηρα.

Ευχομαι σε ολους σας χαρουμενες γιορτες, γεματες ευτυχια, αγαπη και πανω απο ολα υγεια.
Καλο σας βραδυ....
 
posted by Pepito at 12:47 π.μ. | Permalink | 0 comments
Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2006
Τα Παρε - Δωσε της ζωης!
Σε ενα προηγουμενο ποστ μιλησα για τους κολλητους και φιλους και για τη ζωη κτλ...
Σημερα θα πω για κατι αλλο σχετικο ομως απο ολα αυτα τα πραγματα.
ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ αν εχετε μια σχεση μην εμπιστευθειτε κανεναν, μην πειτε περισσοτερα απο οσα πρεπει σε κανεναν και να ξερετε πως ειστε εσεις και η σχεση σας. Οπως και στο εργο "πρασινο μιλι" που λεει ο Τομ Χανκς: "What happens in the Mile, stays in the Mile".
Το λεω αυτο γιατι απο οτι βλεπω και στην δικιες μου σχεσεις και σε αλλες γνωστων μου, που ειναι πολυ καλες φυσικα, ο κοσμος ζηλευει αυτο που εχουνε και προσπαθουνε να κανουνε τα παντα για να το καταστρεψουνε. Και πιστεψτε με, το κανουν τοσο ομορφα και γλυκα που κανεις δε παιρνει χαμπαρι τιποτα.
Οταν αγαπας καποιον, και του δινεις πολλα, παρα πολλα, λες λογια πολυ μεγαλα, οταν σου εχει φερθει σπαθι, οταν ολοι βλεπουν οτι αυτο που εχεις ειναι μοναδικο...τοτε τα πυρα ερχονται απο παντου. Και οι γυναικες αν δουν αντρα πολυ καλο σε μια σχεση, και οι αντρες αν δουνε μια πολυ καλη γυναικα. Πως προφυλασεσαι λες τωρα? Μμμμμ....ευκολα αλλα και δυσκολα.
Κρατας τα παντα για σενα και για το ταιρι σου. Αν θες βοηθεια, αν θες να μαθεις μια γνωμη βρε αδερφε για ενα ζητημα τοτε μονο και μονο οι πολυ καλοι σου ανθρωποι που δε θελουν το κακο σου βλ. μαμα, μπαμπας, αδερφια(ισως) αντε και κανενας ΗΔΗ συνειδητοποιημενος και κατασταλαγμενος φιλος ειναι οι καταλληλοτεροι.
Βεβαια...εγω πιστευω στο αλλο. Οταν εχεις κατι μοναδικο, σημαινει οτι εισαι μοναδικος. Και αφου εισαι μοναδικος τοτε θα το λυσεις με ενα μοναδικο τροπο.
Παντα ημουν ανθρωπος του μπλα μπλα. Ειναι ευκολο να εισαι κατι τετοιο. Το μονο που θελει ειναι να ακους και να προβλεπεις. Να μιλας αργα, σταθερα, καθαρα, να σκεφτεσαι κατι πριν το πεις και να βγαινεις απο σενα και να μπαινεις στον αλλον. Μμμμ....δυσκολο ε?! Δεν ειναι..οταν το συνηθισεις! Σε μια σχεση πρεπει να ακους, να λες, να εισαι εκει, να το βουλωνεις, να κανεις πισω, να πιεζεις, να καταπνιγεις τον εγωισμο σου, να κανεις κατι επειδη το θες για σενα και για κεινον/νη. Θα μου πειτε τωρα γιατι σας τα λεω ολα αυτα...
Ενα θα σας πω και θα σας απαντησω σε αυτην την ερωτηση:

Οποιαδηποτε σχεση, φιλικη, επαγγελματικη, σεξουαλικη, ερωτικη κτλ. για να ειναι υγιεις πρεπει να χει ειλικρινεια, σεβασμο και λιιιγο απο επαγγελματικο μυαλο! Χεχε! Μη φανταστειτε οτι το λεω με τη κακη εννοια. Καθε αλλο, ολα ειναι παρε-δωσε στη ζωη. Το καρμα το λεει....ο Θεουλης το λεει....ολοι το λενε! Δωσε...και παρε! Οπως και οι επιχειρησεις! Αυτο που αλλαζει ειναι μονο ο λογος για τον οποιο Δινεις και Παιρνεις. Στα επαγγελματικα, δινεις για να παρεις προαγωγες, λεφτα, καταξιωση....Στο Σεξ για να απολαυσεις στο μαξιμουμ τις στιγμες που γινεσαι ενα με τον/την συντροφο σου....Στον Φιλο για να εχεις ενα καλο φιλο διπλα σου, μια γνωμη, εναν ανθρωπο.....Στη Σχεση....Μμμμμμ...εδω μπορει να φανει κακο αλλα ειναι η αληθεια: Για να ειναι ο αλλος καλα. Γιατι οταν εκεινη/ος ειναι καλα....τοτε και εσυ εισαι καλα!

"Αν τιποτα δε δινει νοημα στη ζωη σου, να ξερεις οτι η δικια σου ζωη ειναι το νοημα ενος αλλου"

Καλο βραδυ σε ολους....και....ολες!
 
posted by Pepito at 11:11 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2006
Ο μονος δρομος...ειναι πανω!
Οταν καποιος ειναι μονος του η σκεψη του τρεχει σε ολα αυτα που καποτε εκανε. Τα κακα και τα καλα. Σε ολους τους τομεις. Ανακαλυπτει τα λαθη του, ρωταει και βλεπει πραγματα που δε μπορουσε να δει. Την προηγουμενη εβδομαδα ακουσα στη τηλεοραση σε μια πολυ ωραια σειρα ενα προσωπο να λεει κατι για τις ανθρωπινες σχεσεις. Μιας και δε το θυμαμαι καλα, θα πω κατι δικο μου αναλογο. Οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι σαν μια μεγαλη ταινια. Εχουν το δραμα, την περιπετεια, το θριλερ, την κοινωνικοτητα, τον αισθησιασμο (με μεγαλο X κιολας) και την επιστημονικη φαντασια κιολας! Σε καθε σκηνη δε ξερεις τι θα βρεις. Ποιος ειναι ο χαρακτηρας πισω απο ολα αυτα που συμβαινουν...Θα κανω μια παρενθεση εδω περα και θα πω και ενα συμπερασμα που εβγαλα τον τελευταιο καιρο.

Οι σειρες οι λατινοαμερικανικες που ολες οι γριες και οι νοικοκυρες βλεπουνε στο Star και τα συναφη, ειναι βγαλμενα απο τη ζωη. Χωρις πλακα! Εννοω οτι αυτα που βλεπετε και τα σιχαινεστε, μεσα σε αυτους ειμαι και γω και ΔΕΝ τα βλεπω, γινονται ακομα και σημερα! Και το λεω αυτο γιατι μια τετοια ιστορια ακουσα για μια γνωριμια που εγινε πριν 50 χρονια περιπου στην Κολομβια. Επαψα να πιστευω πια οτι αυτοι που βγαζουν αυτα τα πραγματα ειναι ψυχολογικα ανωμαλοι!

Πισω στο θεμα μας παλι....που ημουν? Α ναι...Στη ζωη σου λοιπον δε ξερεις τι θα σου συμβει. Αυτο που κανεις παντα ειναι να παιρνεις αποφασεις με τις υπαρχουσες πληροφοριες που εχεις και ελπιζεις στο καλυτερο δυνατο αποτελεσμα. Μερικες φορες βεβαια τα πραγματα δε πανε τοσο καλα και χανεις πολλα...αλλα και αυτο ειναι μεσα στη "ταινια". Το καλο ποιο ειναι? Οτι η ταινια αυτη δεν εχει τελος! Βασικα...εχει. Αλλα ειναι κατι που εγω προσωπικα δε πιστευω πως τελειωνει εκει. Συνεχιζει..σε μια αλλου ειδους μορφη ενεργειας! Αλλα τεσπα, αυτα θα τα πουμε καποια αλλη στιγμη.

Οταν εισαι λοιπον μονος σου βλεπεις τα λαθη σου. Και ....ηρεμεις! Τα βρισκεις με τα μεσα σου. Καποτε καποιος η μαλλον καποια, μια γυναικα που εχει μεινει και θα μεινει για παντα στη καρδια μου, για πολλους λογους, μου ειπε: " Σ. Κανεις δε χανεται....Ολοι βρισκουν το δρομο τους. Αργα η γρηγορα θα βρεις και εσυ καποια πολυ καλη κοπελα, και θα ζησεις ευτυχισμενος!". Παντα θα θυμαμαι αυτα τα λογια. Οπως και καποιος αλλος μου πε: "Κανεις ποτε και πουθενα δεν ειναι το αλλο σου μισο." Αυτο βεβαια εγω προσωπικα δε το πιστευω. Βασικα για να ειμαι ακριβης, δε θελω να το πιστεψω.
Στη ζωη μου τη μικρη μεχρι τωρα εζησα καταστασεις πολυ ασχημες. Και πολυ ομορφες. Και ειμαι χαρουμενος να πω οτι ξερω και πιστευω οτι η ζωη ειναι μια πολυυυυυ μεγαλη συγκινηση. Σου δινεται μια φορα. Κανε οτι καλυτερο νομιζεις να τη ζησεις καλυτερα.

Μη φοβασαι για τιποτα...Μην εισαι εγωιστης. Δωσε και θα παρεις. Δεν σε παιρνει τηλεφωνο? Δεν σου κανει αναπαντητες? Κανε εσυ πρωτος! Δεν μετραει ποιος κανει πρωτος! Αλλα η πραξη! Χαζα πραγματα! Αλλα ειναι κακα!
Δωσε τον εαυτο σου σε αυτον που αγαπας, κρατα μονο καποια πραγματα πολυ δικα σου. Και αν καποτε, την παθεις ασχημα, αν καποτε στη ζωη σου πεσεις κατω βαθια, θυμισου ενα πραγμα: Δεν υπαρχει αλλος δρομος απο αυτον που παει προς τα πανω! Δε λεω, ποναει πολυ. Αλλα μεσα απο τον πονο ο ανθρωπος βγαινει πιο δυνατος. Πιο σταθερος.

Στο δρομο που περπαταω καθε μερα, που οδηγαω πηγαινοντας στη δουλεια, στους φιλους μου που βλεπω, ανακαλυπτω ενα πραγμα. Ολοι στη ζωη μας ψαχνουμε ενα καλυτερο αυριο. Μια καλυτερη ζωη. Ψαχνουμε το αλλο μας μισο. Και πολλοι απο εμας, ειδικα οι γυναικες, φοβουνται να κανουν κατι καινουριο γιατι δε ξερουν τι ειναι αυτο το κατι. Και μερικοι που το ειχανε το αλλο μισο η το εχουνε ακομα δε το φροντιζουνε οπως θα επρεπε. Δε το καταλαβαινουνε, γιατι οπως ειπα σε ενα προηγουμενο ποστ ο ανθρωπος ειναι απληστος. Θελει παντα αυτο που δε μπορει να εχει.
Ευτυχως ο καθε ενας μας ειναι υπευθυνος για τις πραξεις του. Και ετσι οι αποφασεις που περνουμε ειναι για καλο η κακο ΜΑΣ. Και εχουμε ολη τη δυναμη να το αλλαξουμε! Μονο εμεις! Το καταλαβα αργα οταν εχασα πολλα πραγματα! Αλλα ξερω οτι εγω μπορω να αλλαξω μονο εμενα! Και οτι η δυναμη για να συνεχισω ειναι μεσα μου. Βγαινει καθε μερα! Και αυτο που εβλεπα καποτε οτι ηταν ο πατος, τωρα ειναι η εξοδος προς τα πανω....το φως σε αυτο το μεγαλο πηγαδι που λεμε ζωη!

Το αλλο μου μισο?.....Ειναι καπου εκει εξω. Το ξερω....Θα ερθει..η θα το βρω εγω! Ειμαι σιγουρος! Και το δικο σας ειναι στο δρομο.

Απλα.....υπομονη!
 
posted by Pepito at 2:50 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Δελφοι 06 (Β μερος)
....πηγε και ξαπλωσε διπλα του γεματη χαρα και ανυπομονησια για την επομενη μερα. Ηταν πολυ κουρασμενη για να κανει τρελιτσες αλλα ηταν τοσο χαλαρη που ηθελε να νιωσει τα χειλια του, να νιωσει την αγκαλια του....Βεβαια ολα αυτα ξαφνικα της κοπηκαν οταν ξαπλωνοντας διπλα του στο σκοταδι τον εδε να κοιμαται εκει...γαληνιος, ηρεμος. Εκεινη καταλαβε οτι ηταν πολυ κουρασμενος και ετσι δε τον ξυπνησε. Του εδωσε ενα φιλι και του ειπε "Καληνυχτα αγαπη μου."
Ξαπλωσε διπλα του παιρνοντας τον αγκαλια...

Το επομενο πρωι οταν ξυπνησε ηταν μονη της. Ξυπνησε στις 9 και οντως ηταν πολυ περιεργα. Εκεινος δεν ηταν απο κεινους που ξυπνανε νωρις. Σηκωθηκε και πηγε στο μπανιο νομιζοντας οτι ηταν εκει. Αλλα εκεινος αφαντος... Οταν πηγε να ανοιξει το κινητο να τον παρει τηλεφωνο η πορτα ακουστηκε και εκεινος φανηκε με καφε, μπουγατσα, κρουασαν σοκολατα και ενα λουλουδι. Ηταν ρομαντικος ναι....οποτε επρεπε! Της εδωσε ενα φιλι και παιρνοντας το κινητο της απο το χερι της ειπε οτι επρεπε να μεινει κλειστο. Εβαλε τα πραγματα στο κομοδινο, πηγε στη πορτα, εβαλε το Do not Disturb απεξω και την εκλεισε.
Πηγε κοντα της, της εδωσε το τριανταφυλλο μαζι με ενα φιλι και της ειπε καλημερα.
Την ξαπλωσε ηρεμα στο κρεβατι και βγαζοντας σιγα σιγα το νυχτικο της, της ψιθυρησε στο αυτι της "μου ελειψες"....Της εκανε ερωτα...

Οταν πια ειχε ηρεμησει και ειχε ανακτησει τις αισθησεις της απο το μουδιασμα του σωματος της, εφερε τον καφε στο κρεβατι και της προσφερε μια γουλια. Ηταν ακομα ζεστος και η γευση του στο στομα της την αναζωογονησε. "Πιες τον καφε σου και φαε και κατι μωρο μου. Σου εφερα μπουγατσα και κρουασαν σοκολατα. Οτι θες παρε. Θα φαω εγω το αλλο" Εκεινη πηρε το κρουασαν και τη μπουγατσα και του ειπε "ελα..θα τα φαμε και τα δυο μαζι".

Οταν εφαγαν και οι δυο πηγανε να κανουνε ενα ντους. Στις 12 περιπου ηταν ετοιμοι και πηγαιναν στο αμαξι. Ειχανε και οι δυο φορεσει τα ζεστα τους ρουχα και πηγαινανε πανω στο χιονοδρομικο. Η μερα ηταν πολυ ομορφη. Ο ηλιος τους ζεσταινε αλλα το κρυο που υπηρχε ηταν αρκετο για να τους θυμιζει οτι βρισκονταν σε βουνο. Δεν ειχε καθολου αερα και ετσι το χιονοδρομικο ηταν ανοιχτο. Ηταν η τελεια μερα. Τοχανε σχεδιασει ετσι ωστε να ειναι ετσι.
Οταν φτασανε εκει νοικιασανε πεδιλα και κανανε σκι. Βγαλανε φωτογραφιες, παιξανε χιονοπολεμο σα μικρα παιδια, κυλιοντουσαν κατω στο χιονι και πεταγανε ο ενας τον αλλον κατω. Τα πραγματα μεχρι που βγηκανε λιγο εκτος ελεγχου οταν εκεινη εριξε μια αρκετα μεγαλη χιονομπαλα στο προσωπο του. Βεβαια ασχετα με τον πονο της ειπε οτι δεν ειναι τιποτα και για αντιποινα την πεταξε στο χιονι και την σκεπασε με αυτο.
Το μεσημερι πια, κατακοποι απο το πηγαινε-ελα φυγανε απο το χιονοδρομικο και πηγανε σε ενα σαλε εκει κοντα. Ειχε ξαναπαει εκεινος εκει καποτε. Με μεγαλη παρεα...τωρα ομως ηταν με τη κοπελα του. Φαγανε και ηπιανε ωσπου σκασμενοι πια γυρισανε στο ξενοδοχειο. Εκει βαλανε κατι πιο ανετο και καθησανε να χωνεψουν και να ξεκουραστουν. Αλλωστε το βραδυ θα πηγαινανε στην Αραχωβα σε ενα κλαμπακι να χορεψουν.
Οταν βραδιασε για τα καλα....
 
posted by Pepito at 12:23 π.μ. | Permalink | 0 comments
Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2006
"Κολλητε" μου!!!!
Τελικα ειναι αληθεια αυτο που λενε οτι το "μουνι σερνει μεχρι και υπερωκεανιο".
Εχω αρχισει και καταλαβαινω οτι μαλλον ειμαι ο μοναδικος στο κοσμο ο οποιος υποστηριζει οτι ΠΟΤΕ δεν την πεφτεις σε κοπελα φιλου σου ουτε ΠΡΩΗΝ.
Τελικα οταν εχεις να γαμησεις καιρο φαινεται οτι η πρωτη τρυπα που βλεπεις μπροστα σου αυτη γινεται και ο στοχος σου, ασχετα με τις συνεπειες που μπορει να επιφερει το ολο το σκηνικο.
Εδω λοιπον ερχεται η κρισιμη ερωτηση....

Ποιος φταιει? Η κοπελα? Η ο φιλος σου?
Αν η κοπελα δεν εδωσε ποτε δικαιωματα? Αν η κοπελα δε θελει? Αν η κοπελα σε σεβαστει, αλλα ο "φιλαρακος" σου οχι? Γενικως τι κανεις σε αυτη τη περιπτωση?

Ειναι μια δυσκολη ερωτηση και η απαντηση της επιφερει ασχημες συνεπειες.
Και αν θεωρησουμε οτι οντως η κοπελα δεν εκανε τιποτα, αλλα ολα τα προξενησε αυτος, και οταν λεω τα προξενησε, οκ κουλ. Τα συναισθηματα του βγηκανε. Δε λεω για αυτα. Αλλα δε τα κοντρολαρε. Δε τα εβαλε πανω απο κεινον και τον φιλο του. Ετσι λοιπον αν θεωρησουμε οτι φταιει αυτος, μπορεις να τον εμπιστευθεις ξανα? Μπορεις να εμπιστευθεις ξανα εναν φιλο σου? Κολλητο σου?
Τελικα η ζωη ωρες ωρες σου παιζει ασχημα παιχνιδια. Παιχνιδια που σου δινουν μαθηματα ζωης. Για το ποιον πρεπει να εμπιστευεσαι, ποιον οχι. Σε ποιον λες τι, πως, γιατι και ποτε.
Το δικο μου συμπερασμα ειναι.... η ζωη ειναι ενα μεγαλο επιχειρηματικο σχεδιο. ΟΤΙ κανεις, οπως και να το κανεις, πρεπει να το σκεφτεσαι πολυ πριν το κανεις. Να δεις τι συνεπειες θα εχεις. Τι θα γινει. Ποιος και τι θα πει. Ποιος θα το μαθει. Γιατι. Ολα λοιπον πιστευω οτι πρεπει να γινονται βαση ενος "ατυπου" σχεδιου. Δε ξερεις ποτε ποιος θελει το καλο σου, εκτος απο τους γονεις σου. Ειμαστε ολοι επιχειρηματιες. Και πρεπει να συμπεριφερομαστε ετσι για να μπορεσουμε να πετυχουμε τους σκοπους μας. Και οταν λεω να πετυχουμε τους σκοπους μας εννοω πχ. Να μην ανοιγομαστε σε κανεναν για τη σχεση μας υπερβολικα πολυ. Και κατι ακομα.....παντα ο ανθρωπος θελει αυτο που δε μπορει να εχει.
Ο αυθορμητισμος ειναι καλος....δε λεω. Αλλα πιστευω πραγματικα στο ¨Φυλαγε τα ρουχα σου να εχεις τα μισα¨. ΟΛΑ καποτε μαθαινονται. ΟΛΟΙ καποτε σε προδιδουν. Ο καθενας σε αυτο το κοσμο κοιταζει τη παρτη του. Γιατι? Δυο λεξεις...

ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

................................. Καλη Επιβιωση λοιπον!!!!!!!!
 
posted by Pepito at 8:36 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2006
Ματια.....ο καθρεφτης της ψυχης
Ηταν 3 η ωρα τα ξημερωματα και επεσα για υπνο....Με το που ξαπλωσα σηκωθηκε απο το αλλο κρεβατι και ηρθε κατευθειαν στο δικο μου. Ξαπλωσε κοντα μου, κολλητα στο σωμα μου για να με αισθανεται. Με το που τη κοιταξα και γυρισα αν της δωσω ενα φιλι και να της πω καληνυχτα εκεινη με κοιταζε στα ματια. Τα ενιωθα να με τρυπανε. Να μπαινουν μεσα μου και να με διαβαζουν. Να βλεπουν το πονο και την στεναχωρια των τελευταιων συμβαντων και ομως να ειναι εκει και να μου φιλαει το χερι σα να μου λεει "εδω ειμαι εγω. Δε θα αφησω να σε πειραξει κανεις πια." Την φιλησα, της ειπα οτι την αγαπαω πολυ και οτι ειμαι χαρουμενος που εχω εκεινη κοντα μου!

Ξαπλωσα, κουκουλωθηκα και εκεινη εβαλε το κεφαλι της πανω απο το ποδι μου ενω ταυτοχρονα με ζεσταινε με το κορμακι της. Μας πηρε ο Μορφεας και τους δυο....

Αυτο γινεται τους τελευταιους μηνες. Ισως γιατι οντως, οταν κατι συμβαινει στη ψυχη του ανθρωπου σου, μπορεις να το καταλαβεις και ας μη χρειαστει να στο πει. Ειδικα οταν ο ανθρωπος σου ειναι ο αφεντης σου!

Σε ευχαριστω Ντιανουλα....Σ'αγαπαω!

 
posted by Pepito at 3:43 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2006
Αντρικη Αλληλεγγυη...Μυθος η Πραγματικοτητα?
Μια παλια παροιμια λεει το εξης: "Κρατα τους φιλους σου κοντα και τους εχθρους σου ακομα πιο κοντα". Αυτο που οι αρχαιοι ημων προγονοι δεν εκαναν ηταν να βαλουν μια υποσημειωση σε αυτη τη παροιμια....ποιοι πρεπει να θεωρουνται φιλοι και ποιοι εχθροι?

Στην αντρικη κοινοτητα υπαρχουν θεσμοι αγραφοι. Οπως σε καθε κοινωνικο συνολο, οπως σε καθε κοινωνικη ομαδα, ετσι και εμεις παταμε πανω και δρουμε σε αγραφους κανονες τους οποιους καποιοι απο μας τους αλλαζουμε αναλογα με τη περισταση. Ενας απο αυτους ειναι και η υποτιθεμενη αντρικη αλλληλεγγυη. Επειδη ομως αυτο περιλαμβανει πολλα θα μιλησω για το εκεινο κομματι που εμπλεκξεται και μια γυναικα! Μπορει και δυο αν ειστε τυχεροι! :Ρ

Ποσες φορες αναμεσα σε κολλητους δεν εχει τυχει μια μανα (ενος) να ειναι κουκλαρα? Η μια κοπελα που ενω χωριζει με τον εναν μετα κανει πολυ παρεα με τον αλλον? Σε μερικες περιπτωσεις, αν οχι σε ολες, παει και μαζι του διοτι οπως ειναι διευρεως γνωστο πραγματικη φιλια μεταξυ αντρα-γυναικα δεν μπορει να υπαρξει ΕΚΤΟΣ και αν εχει περασει απο το σταδιο του "μου αρεσεις...εγω σε βλεπω σα φιλο/η". Τεσπα, αυτο ομως που με απασχολει ειναι τι κανεις σε αυτες τις περιπτωσεις?

Καθε φορα που εβλεπα μια τετοια περιπτωση η μου τυχαινε (γιατι μου ετυχε και μαλιστα με ασχημη καταληξη) ρωταγα τους μοναδικους φιλους κολλητους αδερφια μου πραγματικα που ηξερα οτι δε θα με προδωσουν ποτε των ποτων διοτι ειναι σαν....τεσπα, ειναι διαφορετικα ατομα. Θα μου πειτε πως εισαι τοσο σιγουρος? Ενας τυχαινει να ειναι ο πατερας μου και ο αλλος ο κολλητος μου που μεγαλωσαμε μαζι και ειμαστε σαν αδερφια.
Τι μου ειπανε?

"Αντρικη αλληλεγγυη ΔΕΝ υφισταται."

Ο αντρας ειναι σαν το λιονταρι. Κτητικος, παντα μονος του, ειναι η κορωνα της αγελης και προστατευει τα θηλυκα του. Σε μια αγελη δε μπορει να υπαρξει δευτερο λιονταρι. Ενα λιονταρι ποτε δεν εμπιστευεται κανενα αλλο αρσενικο. Ειναι μονος του, περηφανος και δυνατος. Και παντα, οταν ενα θηλυκο παραστρατησει και φυγει ενα αλλο θα προσπαθησει να το βαλει στην αγελη του. Ειτε ειναι ο αδερφος του ειτε ειναι αλλος, παντα θα το κανει.
Ετσι λοιπον, ειτε ειναι καλυτερος σου φιλος ειτε ειναι γνωστος σου παντα θα υπαρξει καποιος που θα σου παιξει πουστια.
Αυτο που παρατηρησα επισης ηταν η συμπεριφορα μερικων αντρων σε τετοιου ειδους καταστασεις. Εβγαλα το συμπερασμα οτι οι σημερινοι αντρες, και εννοω των ηλικιων 20-27, διοτι μονο μεχρι εκει εψαξα, τεινουν να κανουν σαν λυκοι που πεινανε της πεινας. Ειδικα οταν καποιος ειναι και μονος του για πολυ καιρο οτι "τρυπα" δει μπροστα του πηγαινει να την αρπαξει. Πραγματικα σιχαθηκα. Καλα ρε συ..λιγη αξιοπρεπεια. Αλλα δυστυχως καμμια. Ειναι και ενας λογος αυτος που οταν πας να τη πεσεις σε κοπελα σου ριχνει μια πολυ ομορφη πορτα διοτι σε θεωρει για εναν ακομη λιγουρη.
Τελος θα ηθελα να αναφερθω σε ενα αλλο σημειο που λετε εσεις οι γυναικες για εμας. Λετε:
"Αυτος ειναι καλο παιδι και πολυ καλος φιλος του ταδε. Οτι και να του συνεβαινε εκεινος θα ηταν εκει". Συγνωμη που σας το λεω αλλα ειναι μπουρδες. Δεν υπαρχει ουδεμια πιθανοτητα αν εσεις και το αγορι σας εχετε κατι πολυ ομορφο ενας φιλος του να μη ζηλεψει. Παρτε το και απο την αλλη πλευρα. Ο ανθρωπος γεννηθηκε με δυο ενστικτα. Της επιβιωσης και της αναπαραγωγης. Ενας φιλος σε ποιο απο τα δυο περιλαμβανεται?!!
Δε λεω, η φιλια ειναι κατι πολυ ομορφο και πραγμα ουσιαστικο και αναγκαιο στη ζωη ενος ανθρωπου. Αλλα μερικες φορες υπερεκτιμαται και παντα να ξερετε...Οτι και να γινει κοριτσια αλλα και αγορια....ειμαστε λιονταρια. Και σα λιονταρια προσπαθουμε να μεγαλωσουμε την αγελη μας. Οποιο και αν ειναι το κοστος....Ειναι η φυση μας!! Απο κει και περα, η αποφασιζουμε να ακολουθησουμε τη φυση, η γινομαστε κατι καλυτερο. Λιονταρια οχι μονο στο ενστικτο, αλλα και στη ψυχη...
 
posted by Pepito at 2:21 μ.μ. | Permalink | 0 comments