Καλο-κακο, ασχημο-ομορφο, μερα-νυχτα, ζωη-θανατος, χαρα-λυπη, κλαμα-γελιο....ολα στη ζωη εχουν το αντιθετο εκεινο κομματι που το συμπληρωνει και δινει αξια σε εκεινες τις δυο λεξεις....Pepito-....? Pepito-.....? Μπααα...Μπορει πιο μετα. Αξιζε να δοκιμασω τουλαχιστον!!
Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2006
Ο μονος δρομος...ειναι πανω!
Οταν καποιος ειναι μονος του η σκεψη του τρεχει σε ολα αυτα που καποτε εκανε. Τα κακα και τα καλα. Σε ολους τους τομεις. Ανακαλυπτει τα λαθη του, ρωταει και βλεπει πραγματα που δε μπορουσε να δει. Την προηγουμενη εβδομαδα ακουσα στη τηλεοραση σε μια πολυ ωραια σειρα ενα προσωπο να λεει κατι για τις ανθρωπινες σχεσεις. Μιας και δε το θυμαμαι καλα, θα πω κατι δικο μου αναλογο. Οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι σαν μια μεγαλη ταινια. Εχουν το δραμα, την περιπετεια, το θριλερ, την κοινωνικοτητα, τον αισθησιασμο (με μεγαλο X κιολας) και την επιστημονικη φαντασια κιολας! Σε καθε σκηνη δε ξερεις τι θα βρεις. Ποιος ειναι ο χαρακτηρας πισω απο ολα αυτα που συμβαινουν...Θα κανω μια παρενθεση εδω περα και θα πω και ενα συμπερασμα που εβγαλα τον τελευταιο καιρο.

Οι σειρες οι λατινοαμερικανικες που ολες οι γριες και οι νοικοκυρες βλεπουνε στο Star και τα συναφη, ειναι βγαλμενα απο τη ζωη. Χωρις πλακα! Εννοω οτι αυτα που βλεπετε και τα σιχαινεστε, μεσα σε αυτους ειμαι και γω και ΔΕΝ τα βλεπω, γινονται ακομα και σημερα! Και το λεω αυτο γιατι μια τετοια ιστορια ακουσα για μια γνωριμια που εγινε πριν 50 χρονια περιπου στην Κολομβια. Επαψα να πιστευω πια οτι αυτοι που βγαζουν αυτα τα πραγματα ειναι ψυχολογικα ανωμαλοι!

Πισω στο θεμα μας παλι....που ημουν? Α ναι...Στη ζωη σου λοιπον δε ξερεις τι θα σου συμβει. Αυτο που κανεις παντα ειναι να παιρνεις αποφασεις με τις υπαρχουσες πληροφοριες που εχεις και ελπιζεις στο καλυτερο δυνατο αποτελεσμα. Μερικες φορες βεβαια τα πραγματα δε πανε τοσο καλα και χανεις πολλα...αλλα και αυτο ειναι μεσα στη "ταινια". Το καλο ποιο ειναι? Οτι η ταινια αυτη δεν εχει τελος! Βασικα...εχει. Αλλα ειναι κατι που εγω προσωπικα δε πιστευω πως τελειωνει εκει. Συνεχιζει..σε μια αλλου ειδους μορφη ενεργειας! Αλλα τεσπα, αυτα θα τα πουμε καποια αλλη στιγμη.

Οταν εισαι λοιπον μονος σου βλεπεις τα λαθη σου. Και ....ηρεμεις! Τα βρισκεις με τα μεσα σου. Καποτε καποιος η μαλλον καποια, μια γυναικα που εχει μεινει και θα μεινει για παντα στη καρδια μου, για πολλους λογους, μου ειπε: " Σ. Κανεις δε χανεται....Ολοι βρισκουν το δρομο τους. Αργα η γρηγορα θα βρεις και εσυ καποια πολυ καλη κοπελα, και θα ζησεις ευτυχισμενος!". Παντα θα θυμαμαι αυτα τα λογια. Οπως και καποιος αλλος μου πε: "Κανεις ποτε και πουθενα δεν ειναι το αλλο σου μισο." Αυτο βεβαια εγω προσωπικα δε το πιστευω. Βασικα για να ειμαι ακριβης, δε θελω να το πιστεψω.
Στη ζωη μου τη μικρη μεχρι τωρα εζησα καταστασεις πολυ ασχημες. Και πολυ ομορφες. Και ειμαι χαρουμενος να πω οτι ξερω και πιστευω οτι η ζωη ειναι μια πολυυυυυ μεγαλη συγκινηση. Σου δινεται μια φορα. Κανε οτι καλυτερο νομιζεις να τη ζησεις καλυτερα.

Μη φοβασαι για τιποτα...Μην εισαι εγωιστης. Δωσε και θα παρεις. Δεν σε παιρνει τηλεφωνο? Δεν σου κανει αναπαντητες? Κανε εσυ πρωτος! Δεν μετραει ποιος κανει πρωτος! Αλλα η πραξη! Χαζα πραγματα! Αλλα ειναι κακα!
Δωσε τον εαυτο σου σε αυτον που αγαπας, κρατα μονο καποια πραγματα πολυ δικα σου. Και αν καποτε, την παθεις ασχημα, αν καποτε στη ζωη σου πεσεις κατω βαθια, θυμισου ενα πραγμα: Δεν υπαρχει αλλος δρομος απο αυτον που παει προς τα πανω! Δε λεω, ποναει πολυ. Αλλα μεσα απο τον πονο ο ανθρωπος βγαινει πιο δυνατος. Πιο σταθερος.

Στο δρομο που περπαταω καθε μερα, που οδηγαω πηγαινοντας στη δουλεια, στους φιλους μου που βλεπω, ανακαλυπτω ενα πραγμα. Ολοι στη ζωη μας ψαχνουμε ενα καλυτερο αυριο. Μια καλυτερη ζωη. Ψαχνουμε το αλλο μας μισο. Και πολλοι απο εμας, ειδικα οι γυναικες, φοβουνται να κανουν κατι καινουριο γιατι δε ξερουν τι ειναι αυτο το κατι. Και μερικοι που το ειχανε το αλλο μισο η το εχουνε ακομα δε το φροντιζουνε οπως θα επρεπε. Δε το καταλαβαινουνε, γιατι οπως ειπα σε ενα προηγουμενο ποστ ο ανθρωπος ειναι απληστος. Θελει παντα αυτο που δε μπορει να εχει.
Ευτυχως ο καθε ενας μας ειναι υπευθυνος για τις πραξεις του. Και ετσι οι αποφασεις που περνουμε ειναι για καλο η κακο ΜΑΣ. Και εχουμε ολη τη δυναμη να το αλλαξουμε! Μονο εμεις! Το καταλαβα αργα οταν εχασα πολλα πραγματα! Αλλα ξερω οτι εγω μπορω να αλλαξω μονο εμενα! Και οτι η δυναμη για να συνεχισω ειναι μεσα μου. Βγαινει καθε μερα! Και αυτο που εβλεπα καποτε οτι ηταν ο πατος, τωρα ειναι η εξοδος προς τα πανω....το φως σε αυτο το μεγαλο πηγαδι που λεμε ζωη!

Το αλλο μου μισο?.....Ειναι καπου εκει εξω. Το ξερω....Θα ερθει..η θα το βρω εγω! Ειμαι σιγουρος! Και το δικο σας ειναι στο δρομο.

Απλα.....υπομονη!
 
posted by Pepito at 2:50 μ.μ. | Permalink |


0 Comments: